تولد سالگي به ماه قمري

عزيزم دخترم دومين ماه رمضاني است كه پيش مايي .

سال پيش در چنين شبي يعني 3 ماه مبارك رمضان خداوند فرشته اي ناز مثل تو رو به

ما داد.

يك سال (البته به سال قمري)از وجود نازت ميگذره

و من يعني ما خوشحال تر و خوشبخت تر از هميشه ايم.

امشب تمام اتفاقات سال پيش جلوي چشممه.دوست دارم واست بنويسم .

شب حدود 12 بود كه خوابيديم. خونه مامان جون بودم.

همه خوابيده بودن.اصلا خوابم نميومدم و دلم عجيب گرفته بود و واسه بابا تنگ شده

بود .يكم با بابا حرف زدم يكم اس ام اس بازي كرديم .

يه ساعتي بود كه دراز كشيده بودم كه احساس كردم كمرم درد ميكنه بلند شدم

نشستم چند لحظه بعد خوب شدم خوابيدم و دوباره دردم شروع شد

و چونكه دكتر تاريخ عمل

سزارين رو برام 7 روز بعد زده بود فكر نميكردم بخواي زودتر بياي پيشم

به خيال اينكه تموم شد رفتم كه بخوام 5 دقيقه بعد دوباره شروع شد .درد شديد بود

ودلم نيومد كسي رو

بيدار كنم حدود يك ساعتي ز مان گذشت وتحمل كردم.

ياد مطلبي كه توي يكي از كتابها ميخوندم افتادم

كه نوشته بود درد زايمان هر 5 دقيقه يك بار و هر بار حدود 1 دقيقه طول ميكشه و كم

كم فاصله دردها نزديكتر ميشه و درد اصلي زايمان شروع ميشه .

منم دقيقا همينطور بودم .

ترسيدم نكنه دردم شديد تر بشه و كيسه آب پاره بشه و زود بخواي بياي .

آخه حتما بايد سزارين ميشدم چون از همون اول به پا توي شكمم بودي وتا آخرش

نچرخيدي و نميشد بطور طبيعي به دنيا بيايي.

خلاصه مامان جون رو صدا زدم ساعت حدود 3 صبح بود ويه ساعت بعد واسه سحري

بايد بيدار ميشدن .تند تند لباس پوشيديم و رفتيم بيمارستن .

پرستار ها معاينه كردن و گفتن كه زمان زايمان رسيده

.ازشون خواستم كه به دكتر خودم( كه با كلي مكافات ازشون وقت گرفته بودم ) زنگ

بزن  كه بياد و نميخواستم كه دكتر اورژانس باشه كه واقعا كار خوبي كردم

چون به قول معروف  دستش خيلي خوب بود و اصلا چه موقع به  هوش  اومدن و چه از

لحاظ بخيه و جاي عمل  هيچ مشكلي نداشتم .

خانم دكتر سيما مقدم كه اميدوارم هر جا باشه زنده و سلامت باشه.

خلاصه اينكه دكتر گفته بود سريع خودم رو ميرسونم. مامان توي اين  فاصله زنگ زده

بود به بابايي و جريان رو گفته بود آخه شناسنامه پدر و مادر رو ميخواستن.

بابا هم سريع راه افتاده بود و ساعت 10 صبح رسيد دزفول

.

ساعت 5 صبح رفتم توي اتاق عمل و دختر گلم ساعت 5/20 دقيقه پا به اين دنياي

شلوغ و پر از هياهو

گذاشت.3 ماه مبارك رمضان .ساعت حدود 7 ونيم بود كه بهوش اومدم.

توي بخش بردنم و تو رو توي بغلم

گذاشتن .اصلا نميدونمو يادم نيست كه  چه حسي داشتم .

هيجان بود آرامش بود واسه اينكه ديگه پيشمي و يا نگراني و ترس از اينكه يه

مسئوليت بزرگ بر دوشم

افتاده كه  اون بزرگ كردن و تربيت كردن و محافظت ازت توي اين دنياي وحشتناكه.

تنها چيزي كه خيلي خوب يادمه تا توي بغلم گرفتمت

كه بهت شير بدم تند تند شروع كردي به مكيدن و شير خوردن .

دلم واست سوخت كه چقدر معصوم و بي دفاع و ضعيفي و  تنها قدرتت گريه كردن و

شير خوردنه .

خدايا براي هزارمين بار شكرت به خاطر وجود عزيز دردونه اي كه به ما دادي . و ازت

ميخوايم كه محافظش باشي

يا رب آن نوگل خندان كه سپردي به منش 

ميسپارم به تو از دست حسود چمنش